رویکرد ضبط صوت در علوم انسانی - مطلب شماره 6

نوشته حقیر که در ذیل می آید را به تیر نقد بنوازید.اعتقادی به قید و بند برای نقد ، نقادی و انتقاد ندارم.ترکیب"نقد منصفانه" را بازی با کلمات و ظلم در اندیشه می دانم.

انسانیون و ضبط صوت
این نوشته هم طنز است و هم درد. قصد دارم در نگاشت‌هایی کوتاه، فارغ از ادبیات رایج آکادمیک با سوارکاران عرصه ی علوم انسانی هم سواری و گفت گو کنم.

تبدیل یکی از اختراعات بشر به یک رویکرد را می‌توان به عنوان دستاوردی از متخصصین وطنی علوم‌انسانی(انسانیون) در صدسالۀ اخیر (بخوانید سده تولید ملی در حوزه علوم انسانی) نام برد.ا گر ساکنان قاره ی همسایه، ضبط صوت را برای ضبط و پخش اصوات اختراع کردند، انسانیون ما آن را به یک رویکرد مبدل ساختند.

نگاه میدانی و به قول خودشان نگاه بر پایۀ "فکت "، حاکی از شباهت‌های زیاد انسانیون و ضبط صوت است. ضبط صوت زحمتی برای تفکر به خود نمی دهد. ضبط صوت قدرت حیرت آوری در تکرار کلمات دارد. ضبط صوت صدای بلندی می‌تواند داشته باشد. ضبط صوت به شکل پیشرفته آن صاحبت تصویر (بخوانید بادی لنگوییج) هم می شود.
اگر تمام نوارکاست های شهر جمع شود، ضبط صوت، تنها وسیله‌ای برای دکور کافه‌های هفت‌تیر تا انقلاب خواهد شد. جالب است که اگر کتاب‌های ترجمه شده خیابان انقلاب هم جمع شود، کلی کلاس درس و سرفصل و همایش و سخنرانی و وبلاگ و بازی با کلمات و اشارت به اسامی فوکو، پوکو، کوندرا و گیدنز و هابرماس و این بهتر از ماهای بور و زاغ نیز جمع خواهد شد.

از عضو گروه هم‌اندیشی: سجاد جوزدانی

نوکیسه ها - مطلب شماره 5

نوکیسه‌گی را این گونه تعریف کرده اند:

قشری که از نظر در آمد به طبقه‌ی بالا و از نظر فرهنگی به طبقه‌ی پائین و حتی لمپن‌ها بسیار نزدیک است. لمپن‌ها از نظر فرهنگی، علاقه‌ی بسیاری به " خودنمایی" ، " دیده شدن" " عرض اندام" و "نوچه پروری" دارند.

نو کیسه‌ها،از یک طبقه‌ی اجتماعی مبدا به طبقه‌ی اجتماعی مقصد پرتاپ شده‌اند. این پرتاپ ناگهانی، بر اثر یک اتفاق یا استفاده از رانت و شرایط و التهابات اقتصادی رخ می دهد. آن‌ها، دیگر نه خود را به طبقه اجتماعی مبدا متعلق می دانند و نه با جایگاهی که اکنون کسب کرده اند آشنایی دارند. یعنی از گذشته خود نفرت و از اکنون خود احساس ترس و حقارت دارند. نوکیسه برای این که به طبقه‌ی سابق خود ثابت کند که دیگر به آنها تعلق ندارد و همچنین برای غلبه بر احساس حقارت خود در مقابل طبقه‌ی جدیدی که به آن پرتاپ شده است، مجبور به تظاهر است و ساده ترین راه برای تظاهر، خرید دیوانه وار کالا های لوکس، نمایش عروسی ها، میهمانی ها و خانه های آن‌چنانی شان است. از این روست که عده ای نوکیسه‌ها را "جاهلان پورشه سوار" می نامند.

اما فاجعه اصلی از جائی آغاز می شود که ما، فیلم و عکس عروسی ها، میهمانی ها، اتوموبیل‌ها و خانه‌های آن‌ها را از طریق پیام‌رسان‌ها و شبکه‌های اجتماعی برای همدیگر ارسال می‌کنیم. ما با این کار به مزدوران تبلیغاتی آن‌ها تبدیل می شویم که بی مزد و منت ، به هدفی که دارند نزدیک‌ترشان می کنیم. آن هدف چیزی نیست جز تظاهر و دیده شدن.جاهلان عصر جدید نوچه های جدید لازم دارند. عده ای با موبایل‌های‌شان، عکس و فیلم آن ها را به اشتراک می گذارند و افتخار نوچه‌گی آن‌ها را پذیرا می شوند.

بسیاری از آگاهان از نوکیسه ها متنفرند. زیرا می دانند نوکیسه ها بر خلاف سرمایه دارهای واقعی و قشر ثروتمند سنتی، سرمایه خود را نه در کارآفرینی که در دلالی صرف می‌کنند. آن ها منابع مالی جامعه را بر اساس بی لیاقتی به دست گرفته اند و بر این تنفر دامن می زنند. اما فاجعه‌ی بزرگتر وقتی رخ می دهد که هنگام تماشای فیلم عروسی ها و پارتی های این دسته، به جای آن که به فکر پس گرفتن حق خود باشیم، خودمان را جای این دسته می گذاریم و بر زندگی سطحی و انگل گونه این افراد حسرت می خوریم. فاجعه آغاز شده است. شما صدایش را نمی شنوید؟

از عضو گروه هم اندیشی

جامعه ما و شکل جدید ادارک -مطلب شماره 4

شکل جدیدی از رژیم ادراک حسی- پدیدار شناختی در حال تثبیت است: بوتیک- معابد بسیار لوکس با سقف‌های بلند 6 متری که مثلا یک جفت کفش یا ساعت‌مچی را در نورپردازی‌ای عرفانی- ملکوتی در معرض نگاه ستایش‌گر پیروان «فرهنگ لاکچری» قرار می‌دهند. مجمتع‌های عریض و طویل تجاری و تفریحی که ورودشان فقط برای افراد «وی.آی.پی» مجاز است، بیلبوردهای تبلیغاتی‌ای که به مخاطب القاء می‌کنند اگر سس پنیر نخورند یا خودروی شاسی بلند نداشته باشند اصلا آدم نیستند، کافه‌های ملوس که به شکل اتاق عروسک‌های باربی و با رنگ‌های ملیحِ زرد و صورتی و کرم و آبی آسمانی تزئین شده‌اند، شهرک‌های مسکونی اعیانی و حفاظت شده، نمایشگاه‌های غول‌آسای خودرو‌های چند ملیاردی، راه‌اندازی صدها سایت درباره «سلبریتی‌ها» که با ظاهر و ژستی متضاد با حاکمان، در خیریه‌ها و دیگر کانال‌های پولشویی، ایدئولوژی آنان را با لبخند و کرشمه تبلیغ می‌کنند، تبدیل شدن شعار رسمی از «ایران آباد و آزاد» به «مردم به کمی شادی نیاز دارند»، راه اندازی هفته مد در پاساژهای پایتخت جمهوری نیمه خودمختار ثروتمندان در خیابان الهیه، راه‌اندازی ده‌ها شبکه ماهواره‌ای جهت پخش ویدئوکلیپ‌ها و فعالیت‌های «هنری- موسیقایی» فرزندان و بستگان مقامات، میدان دادن به پدیده نوظهورِ«فشن- مذهب» که خود را در ایام و آیین‌های رسمی به شکل سرو«سوشی و کوکتل ِ نذری» یا تخفیف «آرایش ویژه محرم» و ... نشان می‌دهد، تبلیغ و کیش شخصیت ِ فرماندهان به عنوان عارفان وارسته یا یگانه ناجیان کشور، تبدیل کردن رسانه‌های اپوزیسیون به آپاراتوس‌های برون‌مرزی ایدئولوژی دولتی، احداث و تأسیس صدها نشر و فروشگاه عریض و طویل محصولات فرهنگی آنهم در شرایطی که تیراژ واقعی کتاب‌ها 300 نسخه است، افغانستانی‌هراسی در تریبون‌های رسمی، زن‌ستیزی ساختاری، تقدیس مالکیت خصوصی و...، در کنار باب شدن انواع و اقسام جادو و جنبل‌های نمایشی و رفتارهای اجتماعی منحط همچون «بادیگارد خصوصی»، حراج بزرگ آثار هنری و ... که جملگی منجر به تنزل بی‌سابقه ذائقه عمومی در تمامی زمینه‌ها شده و نمونه‌ای کامل از تلفیق «عرفان و پورنوگرافی» ِ مورد اشاره‌ی لنین و یا به تعبیر آدورنو، میدان دادن به «بودیسم غربی» با لعابی بومی یا در یک کلام «ابتذال محض» را به نمایش می‌گذارد.

                                از عضو گروه هم‌اندیشی: محمد رضا هدایتی

منتقدو ما ! - مطلب شماره 3

از عضو گروه هم اندیشی : عباس اسکندری

این گوی و این میدان- مطلب شماره 2

         لازم است کلیاتی را در باره هم اندیشی عرض کنم. گروه هم اندیشی، در کار فکر کردن است. درباره مجموعه ای از سوالها، جزم ها، گزاره ها و...
با این حال شیوه ما کمتر گفتگو محور است. در گفتگو زود به دام جدل های ناخواسته، افتاده و دچار دلخوری و خستگی ذهن و نا کامی اخلاقی می‌شویم. شیوه ما بیشتر ارائه و گزارشی از برخی موضوعات، مقالات و کتاب‌ها است و سایر دوستان اگر علاقه داشته باشند درباره نوشته ها اظهار نظر و نقد علمی خواهند داشت.

       در این فضا کسی بر دیگری اتوریته ندارد. اتوریته البته تماماً با اخلاق و خویشتنداری و رسمیت بخشیدن به تفاوت آراء و نظرات است. چه از هرگونه پلورالیستی حمایت کنیم یا نکنیم فرقی نمی‌کند قانون گروه رسمیت بخشیدن به تفاوت اعتقاد و نظرات است. این یعنی اشاره به عینیت و وضعیت بیرونی. ممکن است من بخواهم روزی یونیفورم عقاید خودم را که عین حق می‌پندارمش بر تن ِذهن و زبان شما بپوشانم. ولی اینجا فقط سخن‌های متفاوت، برداشت‌ها و اندیشه‌ها را می‌خوانیم و نقد می‌کنیم
        موضوعات توصیه شده از سوی هر دوستی می‌تواند موضوع کار در گروه باشد، اما اینجا نیز لازم است قانون دیگری را متذکر شوم. تصمیم بر این است که هر موضوعی تا حد امکان مفهومی و در عالم نظر و نظریه ارائه شده و مورد نقد قرار گیرد. بنابراین انتظار نداریم که موضوعات روز، سیاست روزمره، مسائل روابط بین الملل، موضعات فردی، انتخاباتی ، اخبار، و... باشد. ممکن است هر کدام از اینها با رعایت اختصار و مراقبت از حریم‌های فردی به عنوان مقدمه یک بحث نظری یا مثالی در ضمن مباحث بیاید؛ اما خود این موضوعات موضوعیت ندارند.

       خوب! قوانین ما خیلی کلی و کم است. باقی به بزرگی و بزرگواری و سنت حسنه گفتگوی احسن و بیان لین و قول سدید منطق و توان استدلال و دوری از جدل و... شما گرامیان وابسته است. کاری کنیم که گروه های فکری و اندیشگی معمر و پابرجا باشند. نشان بدهیم که اهل اندیشه اهل اخلاق و ثبات است. می‌بینید پاتوق‌های جوک و خنده و فیلم و حرف‌های صد من یک غاز چقدر عمر طولانی دارند؟ !
         این گوی و این میدان .

سرآغاز

       هم‌اندیشی فضایی برای انعکاس اندیشه، سوالات و گفتگوهای نظری و اندیشگی بین برخی دوستان همدل است که در محیط‌های اجتماعی صورت گرفته و در اینجا به اقتضاء مباحث درج می‌گردد. شما نیز در صورت علاقه می‌توانید به این جمع بپیوندید.

موضوعات مورد بحث عموماً مباحث دین‌پژوهی، فلسفه، فلسفۀاخلاق و برخی موضوعات مشابه دیگر است. با هم اندیشی همراه باشید.